مهدی لطفی(دکتری سیاستگذاری عمومی) در گیلانیان نوشت:
مهم‌ترین عناصر تشکیل دهنده سیاست خارجی دولت سیزدهم را فارغ از آنکه تا چه حد در پیشبرد اهدافش در این حوزه ظفر خواهد یافت می‌توان در تأکید بر دیپلماسی اقتصادی با هدف بهبود معیشت مردم و مقابله و خنثی‌سازی تحریم‌ها علیه ملت ایران، توجه به قدرت‌های نوظهور و ورود به پیمان‌های راهبردی با آن‌ها و تکمیل فرایند همگرایی با مجموعه‌ها و سازمان‌های منطقه‌ای نظیر پیمان شانگهای و اکو، تمرکز بر «چندجانبه‌گرایی اقتصادی» و تقویت «سیاست همسایگی» مبتنی بر تقویت دیپلماسی اقتصادی و افزایش تعاملات با همسایگان، توجه به محور مقاومت و بهره‌برداری از ظرفیت‌ها و سرمایه‌های موجود در این کشورها به شکل دو و چندجانبه، مشارکت فعال در سازمان‌های بین‌المللی، چندجانبه‌گرایی و مخالفت با یک‌جانبه‌گرایی بر پایه عدالت و پیش از همه اینها به تعبیری دیگر متوازن‌سازی سیاست خارجی خلاصه کرد.
در سیاست خارجی ج. ا. ا اما راهبرد توجه به همسایگان که بخشی از آن با محوریت استان‌های مرزی ایران بویژه در شمال بوسیله استان گیلان بعنوان دروازه ورود ایران به اتحادیه اقتصادی اوراسیا با مساحتی نزدیک به ۵۵ میلیون کیلومتر مربع یعنی حدود ۳۶٫۲ درصد از خشکی‌های کره زمین، با نزدیک به ۵ میلیارد نفر جمعیت، یعنی برابر با ۷۰ درصد از جمعیت جهان بسیار حائز اهمیت است.
بررسی‌ها نشان می‌دهد با اینکه در سال ۱۴۰۱ خورشیدی تجارتی به ارزش ۳/۳ میلیارد دلار میان ایران و اوراسیا صورت گرفته است اما به‌رغم ظرفیت‌های بسیار بالایی که برای تجارت بین ایران و کشورهای عضو اتحادیه اوراسیا بویژه روسیه وجود دارد، هنوز بخش زیادی از این ظرفیت‌ها در حد پتانسیل‌های بالقوه باقی مانده است و دیار ما نیز با محوریت اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی گیلان این امکان را دارد تا سهم قابل توجهی از این بازار بویژه روسیه را به خود اختصاص دهد.
به منظور بهره مندی بیشتر از ظرفیت‌های موجود بازار مذکور، اخیرا محمد رضوانی فر معاون وزیر اقتصاد و رئیس کل گمرک ایران گفت: اراده و برنامه ریزی دولت مبنی بر توسعه بلند مدت تبادلات تجاری ایران با کشورهای عضو اوراسیا است. با بررسی تخصصی‌ای که انجام شده است پیش بینی می‌شود، در کمتر از دو سال، مبادلات ایران و اوراسیا به ۱۰ میلیارد دلار برسد.
حال پس از ترسیم سیمایی از مؤلفه‌های گفتمان سیاست خارجی دولت سیزدهم با تاکید بر اقتصاد و اشاره‌ای گذرا به نقش بی‌بدیلی که استان گیلان و اتاق بازرگانی‌اش می‌تواند بعنوان یکی از درگاه‌های اصلی ورود به بازارهای مستعد همسایگان شمالی ایران داشته باشد، پرسش‌هایی در ذهن نگارنده این نوشتار نقش می‌بندد که برخی از آن‌ها از این قرار اند:
اول: اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی گیلان طی دوره طولانی ریاست هادی تیزهوش تابان و تردد‌های کاری‌اش به شماری از کشورهای همسایه شمالی ایران و انعقاد تفاهمنامه‌های مختلف تا چه حد در کاهش ریسک‌ها و استفاده بهینه از فرصت‌ها برای تسخیر بازارهای هدف در اتحادیه کشورهای مستقل همسود یا کشورهای مستقل مشترک‌المنافع (CIS) موفق بوده است؟
دوم: حضور ایشان در جایگاه ریاست اتاقی که در صدر اهدافش «فراهم آوردن موجبات رشد و توسعه اقتصادی کشور» می‌درخشد و کوشش‌های وی در جهت شناسایی بازار کالاهای صادراتی و کمک به توسعه حضور اعضاء در نمایشگاه‌های داخلی و خارجی، به زبان آمار و ارقام تا چه میزان برای گیلان و ایران آورده ملموس داشته است؟
سوم: سرای تجاری ایرانیان که در عصر یک روز پائیزی در سال ۱۳۹۶ در خیابان کراسنایا نابرژنایا در آستراخان روسیه رسما افتتاح شد، در تحلیل هزینه- فایده، آیا فایده‌های ایجاد و اداره‌اش بر هزینه‌هایش می‌چربید و اساسا آیا تاکنون در ارائه خدمات و کارویژه‌هایی که برایش تعریف شده بود، موفق عمل کرده است؟
چهارم: آیا رئیس فعلی اتاق آخرین نسخه کارنامه کاری خود را که علی القاعده باید چکیده‌ای باشد شفاف از سالهای مدیریتش بر این اتاق تا پیش از روز انتخابات در اختیار رسانه‌های گروهی و افکار عمومی قرار خواهد داد؟
و کلام آخر اینکه، با وجود حضور تفکرات نو در کورس رقابت انتخاباتی هفته جاری با هدف در دست گرفتن سکان هدایت این اتاق مهم، آیا اتاق بازرگانی گیلان تابان خواهد شد؟!
