جماران در یادداشتی نوشت:
در این روزها قطعه کلیپی در فضای مجازی نشر یافته که در آن آقای عیسی کلانتری، «امام خمینی» را فرزند ناخلف آمریکا خوانده است. استدلال ایشان هم مبتنی بر آن است که مدعی می شود «آمریکایی ها پشت شاه را خالی کرده اند و او را تنها گذاشته اند».
این سخن از جهات عدیده مورد مناقشه است.
اول آنکه مطابق هیچ سند و مدرکی آمریکایی ها پشت شاه را خالی نکردند و این نه تنها با شواهد تاریخی در تضاد است. مطابق همه اسناد منتشر شده، شاه و رژیم پهلوی تا آخرین لحظات حیات خود از حمایت کامل غرب و حتی شوروی برخوردار بوده است.
در این باره فقط کافی است به متن منتشر شده در روزنامه نیویورک تایمز اشاره شود که در آن از قول ژنرال رابرت هایزر فرستاده ویژه کارتر در تهران آمده است که او در نشستی در نیویورک به تیم «پروژه ایگل» گفت که از سران نظامی ارشد ایران خواسته بود برای نگاه داشتن شاه در قدرت هر تعدادی از تظاهرکنندگان را که لازم است، بکُشند. طبق صورت جلسه آن نشست، ژنرال هیوسر گفت که به ژنرال‌های ایرانی گفته بود اگر تیراندازی هوایی نتوانست تظاهرکنندگان را پراکنده کند، «سینه‌های آن‌ها را هدف قرار دهید». وی همچنین ژنرال‌های ایرانی را بزدل توصیف کرده بود.
نکته دوم اما درباره ادبیات منحط و مبتذل آقای کلانتری است که در باره شخصیت امام از تعبیر زشت «فرزند ناخلف» استفاده می کند. آقای کلانتری ظاهرا از کمترین میزان از ادب سیاسی و اجتماعی برخوردار نیست که درباره مقتدای کشور از این واژه زشت و توهین آمیز بهره می گیرید. راستی ایشان معنای فرزند ناخلف را می داند؟ مطابق نقل فرهنگ های فارسی بهترین معنا برای این واژه « فرزندی است که مطابق با آداب خانواده اش عمل نکرده است». آیا جریان فکری نهضت اسلامی دست پرورده آمریکاست تا بگوییم چون به اندیشه آمریکا و آداب ایشان پشت کرده است، پس ناخلف بوده است.
به نظر می رسد کلانتری حتی از معنای این اصطلاح هم بی اطلاع است.
حقیقت آن است که امام خمینی فرزند راستین اسلام است و این سخنان آقای کلانتری هم جز آنکه آبروی گوینده را ببرد دست آوردی نخواهد داشت، چراکه مردم ایران و مستضعفان جهان بهتر می دانند که امام در کدام مکتب پرورش یافته و در کدام اندیشه مستغرق بوده و از کدام چشمه فکری سیراب شده است.
و نکته آخر مربوط به گروهی است که این سخن را منتشر کرده اند. راستی اگر یک دهم این سخنان را، آقای کلانتری درباره رهبر معظم انقلاب بر زبان جاری کرده بود، گروه مصاحبه کننده، جرأت انتشار آن را داشت؟ آیا امام از سایر حوزه های ارزشمند نظام کم اهمیت تر است؟
